Edward Lichnowski (nauczyciel)
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie |
nauczyciel |
Narodowość |
polska |
Małżeństwo | |
Odznaczenia | |
|
Edward Lichnowski (ur. 1929, zm. 15 marca 2002) – polski nauczyciel wychowania fizycznego, trener sportowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 1929. Pochodził z Przemyśla. W młodości był aktywnym sportowcem, uprawiał biegi, piłkę nożną, żeglarstwo, narciarstwo. Na przełomie lat 40. i 50. podczas studiów na Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie poznał późniejszą żonę Wandę Hull (ur. 1929), siatkarkę, reprezentantkę Polski[1]. Studia ukończył rok przed żoną, przez rok pracował w Warszawie, po czym oboje latem 1952 zdecydowali się osiedlić w Sanoku, wybierając to miasto jako najdogodniejsze z kilku innych możliwych do zamieszkania. Od 1952 do 1984 był nauczycielem wychowania fizycznego w sanockich szkołach mechanicznych (późniejszy Zespół Szkół Mechanicznych). Podobnie jak żona, ponadto pracował jako szkoleniowiec wyczynowych sportowców: biegaczy, biegaczy i skoczków narciarskich, kombinatorów norweskich, koszykarzy, siatkarzy, lekkoatletów. W październiku 1953 wraz z dyrektorem szkoły Stanisławem Potockim był założycielem klubu sportowego przy Technikum Budowy Samochodów, początkowo o charakterze szkolnym, później przemianowany na Międzyszkolny Klub Sportowy „Zryw” Sanok[2]. Prowadzona przez Wandę i Edwarda Lichnowskich siatkarska drużyna Zrywu, złożona z uczniów ZSM, w styczniu 1969 zdobyła mistrzostwo juniorów okręgu rzeszowskiego[3], w lutym 1969 wygrała turniej półfinałowy rozegrany w Sanoku[4], po czym w marcu 1969 zwyciężyła w turnieju finałowym w Przemyślu zdobywając złoty medal mistrzostw Polski juniorów w 1969 (w decydującym meczu Zryw pokonał MKS MDK Warszawa 3:2)[5][6][7][8][9][10]. Równolegle drużyna MKS Zryw Sanok w sezonie 1968/1969 zdobyła mistrzostwo ligi okręgowej[11].
Zmarł nagle 15 marca 2002[12]. Wraz z żoną Wandą miał dwie córki. Został pochowany na Cmentarzu Prądnik Czerwony[13].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1982)[14][15]
- Złoty Krzyż Zasługi (1974)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1971)
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1983)[16]
- Srebrna odznaka Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego (1984)[17]
- Dyplom i nagroda Wojewódzkiego Komitetu Wychowania Fizycznego i Turystyki (1965)[18]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Józef Ząbkiewicz. Ludzie sanockiego sportu. Wanda Lichnowska. „Tygodnik Sanocki”, s. 10, Nr 35 (147) z 2 września 1994.
- ↑ Józef Ząbkiewicz, Sport i rekreacja, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków 1995. s. 926, 928.
- ↑ Dobry poziom finału. Siatkarze Sanoku mistrzami okręgu w konkurencji juniorów. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 2 z 13 stycznia 1969.
- ↑ Siatkarze MKS Zryw Sanok w finale mistrzostw Polski. „Nowiny”, s. 2, Nr 39 z 15 i 16 lutego 1969.
- ↑ Jan Filipowicz. Siatkarze MKS Zryw Sanok mistrzami Polski. Honorowa runda sanockich „Orlików”. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 11 z 17 marca 1969.
- ↑ „Młodzieżowa zmiana” rzeszowskiej siatkówki – mistrzowie Polski z Sanoka. „Nowiny”, s. 4, Nr 70 z 24 marca 1969.
- ↑ Spotkanie z mistrzami Polski. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 14 z 8 kwietnia 1969.
- ↑ Aneta Rejman, Małgorzata Janusz, Dagmara Sądecka. School sport of children and youth in rzeszowskie province in the years 1944–1957. „Scientific Review of Physical Culture”, s. 177, Volume 4, Issue 4.
- ↑ Wiktor Marciniak, Marian Struś. „Złoci chłopcy” pani Wandy. „Tygodnik Sanocki”, s. 8, Nr 42 (1191) z 17 października 2014.
- ↑ Bartosz Błażewicz. „Mechanik” znów złoty!. „Tygodnik Sanocki”, s. 16, Nr 22 (968) z 4 czerwca 2010.
- ↑ Siatkówka. Nowa porcja gratulacji dla MKS Zryw Sanok. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 14 z 8 kwietnia 1969.
- ↑ Pozostaną w pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 12 (541), s. 6, 22 marca 2002.
- ↑ Edward Lichnowski. rakowice.eu. [dostęp 2023-09-01].
- ↑ Odznaczenia, wyróżnienia i nagrody dla nauczycieli i wychowawców z Podkarpacia.... „Nowiny”, s. 1, Nr 206 z 20 października 1982.
- ↑ Odznaczenia i nagrody dla zasłużonych pedagogów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 17 (251) z 1-10 listopada 1982.
- ↑ Plenum KM PZPR. O rozwój sanockiego sportu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 31 (287) z 10-20 listopada 1983.
- ↑ Marian Struś. Powstał Okręgowy Związek Łyżwiarstwa Szybkiego w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 17 (308) z 10-20 czerwca 1984.
- ↑ Odznaczenia, dyplomy i nagrody dla nauczycieli WF i w dniu ich święta. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 47 z 22 listopada 1965.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marian Fijołek. Małżeński duet z Sanoka wychowuje zawodników na miarę I ligi. „Podkarpacie”. Nr 16, s. 7, 14 stycznia 1971.
- Sportowe tradycje Technikum Mechanicznego. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 11 (56), s. 8, 1-15 czerwca 1976.
- Niektórzy z grona. Wanda Lichnowska. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 256-258. ISBN 83-87450-00-6.
- Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 2014-12-31].
- Ludzie sportu związani z Sanokiem
- Ludzie związani z Przemyślem
- Nauczyciele związani z Sanokiem
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Odznaką „Zasłużony dla Sanoka”
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Pochowani na cmentarzu Prądnik Czerwony w Krakowie
- Polscy nauczyciele wychowania fizycznego
- Polscy trenerzy lekkoatletyczni
- Polscy trenerzy łyżwiarstwa szybkiego
- Polscy trenerzy siatkarscy
- Polscy trenerzy skoków narciarskich
- Urodzeni w 1929
- Zmarli w 2002